کمی صادقانه تر

نقش ها را هیچ نقشی یاد نیست
آشیان را آتشی بر باد نیست!

آنچه می ماند به ماندن ، ماندن است
نقش هاي ديگران را خواندن است!

شكوه ازجريان جاري كودني ست
آب و آتش كي رفيقي ماندني ست؟

گوش كن آتش مزن بر آل خود
دور كن ابليس از اميال خود

ماه را مستي نمودن عار بود!
پاي در كفش نحيفان كار بود؟

يك نظر از آن هزاران مرد باش
گر قلندر نيستي شبگرد باش

نان به نرخ روز خوردن نكبت است
آن حرامي و حلالي حكمت است!

مشق كن نيكي كه در جام جهان
ياد تو ماند چو مردي مهربان

تاريخ الإنشاء ‏2008‏/07‏/21‏ 09:23:00 ب.ظ

جالبه! این معنای دقیق رابطه ست! این چند سالی که نبود کسی نفهمید کجا بود! و درست همان وقتی که تیتر شد " خسرو برای زنده ماندن شکیبائی نکرد " یکباره همه فهمیدند که چقدر دوست داشتنی بود! نمی خوام بگم این خلق بد هست یا خوب! عمق این ماجراست که مثل نرده بوم عمل می کنه!

برای خاکسپاری ، برای خداحافظی و سفارش سلام!

خدانگهدار شکیبائی!

روزگاري مردمي در شهري كوچك  اما بسيار كهن و با زميني حاصل خيز و غني از مواد معدني بسيار ، در كنار هم ، خوش و خرم زندگي مي كردند ، گرچه آن شهر و آن مردم  ، كهن و با تمدني غني بودند اما بر صحيفه ي آن تمدن بارها و بارها خاطره ي تلخ تجاوز و جنگ و دفاع حك شده بود ، آن مردم ،  پير مرادي  داشتند كه رهبري آنها را بر عهده داشت و از همين رو همه چيز در آن شهر زنده بود و پويا.

ناگهان روزي خبر آوردند كه بلوريها كه همان دشمن اين مردم بودند  ، در راه جنگ با شهركهن است ، پير مراد شهر ، سپاه كهن شهر كه متشكل از 700 مرد شجاع بود را مامور كرد تا از براي  دفاع از شهر مسير بلوريها را مسدود كنند ، سپاه  براه افتاد و مسير دشمن را سد كرد و جنگي بزرگ در گرفت!  اما تعداد بلوريها 70.000 تن بود و سپاه كهن تنها توانست 7 روز مقاومت كند و درهم شكست ، ارتش بلوريها هر روز به شهر نزديك تر مي شد ، خبر شكست  و نزديكي بلوريها به پير مراد رسيد ، پير مراد درنگ نكرد و مردم از جمله جوانان و نوجوانان شهر را براي سخنراني بزرگ خود فراخواند ، پير مراد بر سكو رفت و سخنراني كرد:

اي مردم ، اي جوانان ، اي سربازان شهر كهن! بدانيد و بيدار باشيد كه دشمن خلق ، دشمن بشر و دشمن شما به شهر كهن نزديك شده است! اي سربازان حقيقت كه رزق ازقوت بازو بدست آورده ايد و همسر اختيار كرده و خانواده ساختيد ، بلوريها سالها و بارهاست كه به شهر كهن حمله كرده است و مي كند! بدانيد كه آنها به هيچ كسي رحم نمي كنند ، نه به شما جوانان ،‌ نه به شما مردان و نه به كودكان! آنها مترسد فرصتند تا همه را بكشند و زنان و دختران شما را به كنيزي اختيار كنند! آنها خانه ها ي شما را ، باغ ها ، زمين و شهر كهن شما را مي خواهند تا در كنار زنها و دختران شما از آن لذت ببرند! اينك بدانيد كه من ره سپار دفاع از شهر كهن هستم و از شما  مي خواهم اگر تاكنون بدي داشتم بر من ببخشيد!

بين جماعت همهمه اي بپا شد! جوانان و نوجوانان شهر كه همه بر افروخته بودند يك صدا فرياد زدند كه " ما از شهر كهن  و از ناموسمان دفاع خواهيم كرد" ، بزرگ تر هاي شهر كهن نزد پير مراد رفتند و از او خواستند كه در شهر بماند تا جنگ را فرماندهي كند چرا كه اگر در جنگ حادثه اي براي پير مراد اتفاق مي افتاد ، شيرازه ي سپاه جوانان از هم  جدا مي شد.

سپاه جوانان شهر كهن با 70.000 جوان در مقالب تجاور بلوري ها به دفاع  پرداخت ، بلوريها كه توقع اين سپاه را نداشتند سخت گرفتار شدند و در 7 روز جنگ بيش از نيمي از ارتش شان را از دست دادند چرا كه سپاه جوانان شهر كهن براي دفاع از شهر و ناموسشان دست از جان شسته بودند! فرمانده ي ارتش بلوريها كه شكست افرادش را مي ديد دست به نيرنگ برد و چند جاسوس را به قصد كشتن پير مراد روانه ي شهر كرد و پير مراد را مسموم كرد و كشت!

پير مراد قبل از مرگ وصيتي كرد و گفت :

چشم من به دستان پرتوان جوانان شهر كهن ، هماره روشن خواهد بود!

خبر مرگ پير مراد به سپاه جوانان شهر كهن رسيد ، قاصد به ميان سپاه رفت و وصيت  پيرمراد را براي سپاهيان قرائت كرد ، در سپاه همهمه اي بپا شد و همه يك صدا فرياد زدند:

" اي پير مراد ، انتقام تو را خواهيم گرفت"  و با قدرت تمام به ارتش بلوريها حمله كردند و ارتش را در هم كوبيدند!  فرمانده ي بلوريها كه اوضاع را آشفته ديد ، پا به فرار گذاشت و ارتش بلوريها شكست خورد.

جوانان شهر كهن بازگشتند و 7 شبانه روز  براي پير مراد و مردان شجاع سپاه كهن سوگواري كردند و سپس به بازسازي شهركهن پرداختند!

خبر تجديد قواي شهر كهن به بلوريها رسيد و اميد آنها را از لشكر كشي دوباره نا اميد ساخت ، سياست مداران بلوري گردهم آمدند تا چاره اي بيانديشند و چون چاره اي نبود فراخوان كردند تا كسي حيله اي بكار برد براي بدست آوردن شهر كهن!

مردي جوان  از بلوريها كه به مكاري شهره  بوده ميان آمد و گفت:

اي بلوريها!  ما چرا از سپاه شهر كهن شكست خورديم؟ چون جوانان شهر كهن براي دفاع از شهر و ناموسشان از جان    مي گذشتند! آنها به قوت بازوشان رشد كرده بودند و آنچه داشتند را از ديگري به نيرنگ نگرفته بودند و چون براي آنچه داشتند زحمت كشيده بودند براحتي حاظر به از دست دادنش نمي شدند! ، اما افراد ارتش ما چه؟ آنها به محض تهديد جانشان ، ميدان خالي كرده و فرار مي كردند چراكه براي بدست آوردن چيزي حمله كرده بوند كه اصلا مال خودشان نبود!

اي بلوريها!  با ملتي كه از جان خود بخاطر عقيده اش مي گذرد ،  با مردمي كه براي يافتن آسايش عرق مي ريزد  نمي توان رو در رو جنگيد!

بلوريها گفتند چاره چيست و مرد مكار گفت:

بايد ابتدا آن ها را به راحت طلبي عادت داد!  اما با  اين نسل نمي توان كاري كرد چرا كه آنها پير مردادشان را به چشم ديده اند اما كودكان و نوجواناني كه از اين نسل بوجود مي آيد را ميتوان آنطور تربيت كرد كه سربازان ما باشند!

اي بلوريها! به من فرصت دهيد تا فرزندان شما را صاحب شهر كهن كنم!

بلوريها ميان خود مشورت كردند و چون راهي ديگر نيافتند با خواسته ي او موافقت كردند!

اما مكار جوان گفت: من براي اين كار شرط دارم!

بلوريها شرط را پرسيدند و او گفت: من فرمانروائي مي خواهم!

همهمه اي ميان بلوريها در گرفت و در نهايت  ، فرمانرواي پير بلوريها برخاست و گفت: اي مكار جوان من فرمانروائي را به تو واگذار مي كنم!

مكار جوان فرمانروا شد و در اولين اقدام خود بر عليه شهر كهن ، 70 بلوري را در لباس چوپان به همراه  70.000 بچه خوك روانه ي شهر كهن كرد! به آنها ماموريت داد كه بچه خوك هاي خود را به شهر كهن ببرند و كودكان و نوجوانان آن شهر را به بچه خوك ها علاقه مند سازند! و به هر كودك و نوجواني يك بچه خوك به قيمت ارزاني بفروشند!

بچه خوك ها وارد شهر كهن شدند و به مرور در تمام شهر پراكنده و بچه ها را به خود علاقه مند ساختند تا جائي كه پس از مدتي هر خانواده  يك بچه خوك خريداري كرده بودند!

مردم شهر كهن كه سرگرم كار و كوشش براي بازسازي شهركهن بودند به علاقه مندي بچه ها نسبت به خوك ها واكنش بدي نشان ندادند بطوري كه از سرگرم شدن بچه ها نيز استقبال كردند!

معلم شهر كه از شاگردان پير مراد و بازمانده از سپاه كهن بود  مردم را فراخواند و نسبت به حضور خوك ها در شهر هشدار داد! و گفت:

اي مردم شهر كهن درست است كه خوك ها فرزندان شما را سرگرم ساختند  ولي آگاه باشيد كه آنها تمام وقت فرزندان شما را پر كرده اند بطوري كه فرزندان شما بيشتر از با شما بودن با خوك ها هستند! پس شما چه وقتي داريد براي تربيت و آموزش فرزندانتان؟!

مردم به خانه بازگشتند و سعي كردند كه بچه ها را از خوك ها دور كنند اما بچه ها به حد زيادي به خوك ها نزديك و علاقه مند شده بودند و از خواسته ي والدين سر باز زدند و عده اي از بچه ها حتي مقابل والدين ايستاند! والدين كه از نافرماني و درگيري با  بچه ها هراس داشتند بيش از آن اصرار نكردند و به رغم هشدارهاي معلم شهر كهن  ، گفتند حالا كه اين حيوانات فرزندان ما را سرگرم كرده اند چه اصراي است كه خوك ها را ازآنها جدا كنيم؟ ضمن آنكه به اين ترتيب فرزندان ما از هزار خطر ديگر در امان هستند! و به اين ترتيب كمتر كسي هشدارهاي معلم شهر كهن را جدي گرفت و به همين منوال  7 سال گذشت!

بچه خوك ها در اين مدت بزرگ شدند و بار ها توليد مثل كردند تا جائي كه تعدادشان به 700.000 خوك رسيد و شهر كهن مملو شد از جمعيت خوك ها! ميان خوك ها بيماري  درگرفت و شهر را نيز آلوده ساخت! ، مردم كه متوجه ي اشتباهشان شدند در صدد بر آمدند تا خوك ها را از شهر بيرون كنند و به همين خاطر بيماري خوك ها به مردم سرايت كرد و عده اي زيادي از آنها را به كام مرگ كشاند!  از سوي ديگر كودكان كه حالا نوجوان و نوجوانان كه حالا جوان شده بودند به جز خوك بازي كار ديگري نمي دانستند!

ناگهان روزي خبر آوردند كه بلوريها در راه جنگ با شهركهن هستند!  معلم كه  اوضاع را نابسامان مي ديد و سپاهي در دست نداشت ، شاگردان خود را كه تعدادشان تنها به 70 نفر مي رسيد براي دفاع از شهر كهن به ميدان جنگ فرستاد.

بلوريها اينبار تنها با ارتشي 700 نفره به جنگ آمده بودند! جنگ ميان شاگردان معلم و بلوريها در گرفت و بسياري از بلوريها كشته شدند اما در نهايت بلوريها فاتح اين نبرد بودند!

خبر شكست شاگردان به معلم رسيد و معلم بي درنگ جوانان و نوجوانان را به ميدان شهر فراخواند تا براي آنها سخنراني كند!  موعد سخنراني  فرا رسيد و معلم بر سكو رفت! اما جز چند پيرمرد و تعدادي خوك كسي در ميدان شهر نبود! جوانان و نوجوانان هر يك در گوشه اي بدنبال بازي با خوك ها بودند!

معلم زير لب گفت:

من به ميدان نبرد مي روم!  و رفت...

طولي نكشيد كه بلوري ها وارد شهر شدند! و قتل و غارت را آغاز كردند ، جوانان خوك باز شهر و مردان پير را كشتند و زنان و دختران را به كنيزي گرفتند! ، زمين ها را تصاحب كردند و معادن شهر را غارت نمودند!

فرمانروا ي مكار بلوري به بالاي سكو رفت و خطاب به بلوريها گفت ، آنچه پدران شما پيش از اين كرده بودند فقط حماقت بود!  آنها خواستند با مردمي كهن بجنگند اما من فقط با فرهنگ اين مردم جنگيدم  و پيروز شدم! ، حالا اين شهر كه قولش را به پدران شما داده بودم از آن شماست!

بر اساس داستاني كهن

۵/۷/۲۰۰۸

دنياي كثيف!

آدم هاي كثيف!

بله! معادله ي مجهولي نيست! ارمغان دنياي كثيف ، آدم كثيفه! و هديه ي آدم كثيف ، دنيايي كثيف تر!

دنياي كثيفي! كه به خودش قانع نيست!

آدم هاي كثيفي كه به خودشون قانع نيستند!

به يكي قانع نيستند!

جشن هوسراني ها در كالبد هائي كه بطني پاك و فطرتي خدائي دارند!

دوست داشتم سكته كنم!

شايد هم داشتم كه اين كار رو مي كردم! داشتم سكته مي كردم! فكم براي چندين لحظه بي اختيار تكان خورد!

گوئي كه سردم شد!

يكباره سردم شد! و بعد داغ شدم! سرم داغ شد! چشمانم دوست مي داشت كه آتش فشان اشك باشد!

"منم دوست دارم كه ...."

چقدر از هوائي كه تنفس مي كنم ، دلخورم!

اين نخستين باري است كه دلخوري در وجودم نهادينه مي شود! كينه مي شود! آي اي خدا! كينه در من راه جسته است!

گمشيد! دور بشيد از من!

بايد فرار كنم!

بايد به ابديت فرار كنم! بي آنكه به او پيوسته باشم!

مانائي در يادها ، وقتي ياد آلوده است به كينه و نفرت! آه... نفرت! چقدر از تو گريزانم! چقدر از تو فرار مي كنم! چقدر زشتي تو مرا آزار ميدهد!

اين مانايي چه حاصل دارد! جز نامرادي ايام!

از شاخك هاي سوسك هم چندشم نمي شود! وقتي با محبت به سوسك نگاه مي كنم! او را نمي كشم! حتي اگر بر روي دهانم راه برود! تنبيه او فقط بدرقه اش به بيرون است!

گفتم بيرون!

مدتي بود كه به بيرون آمده بودم!

پيش از آن ، وقتي كه در درون بودم ، هيچ وقت نفرت و كينه را تجربه نمي كردم!

بگوئيد... ، به من بگوئيد!

آيا نبايد به بيرون مي آمدم؟

بيرون يك واقعيت است! بايد اين را بفهمم و بپذيرم! بيرون يك واقعيت است! هرچند تلخ و جانفرسا!

به من بگوئيد! بگوئيد!

آدم هاي كثيف! دنياي كثيف! آياي اينها واقعيت هستند! آبا بايد به اين خو كنم؟!

سقراط به من نقب مي زند! ، حالا كه مي نوسيم ، سقراط به من نقب مي زند!

بله سقراط! يادم است ، گفته بودي ، براي قضاوت پي بردن به تمام واقعيات موجود لازم است و اين دانائي  دشوار "

حالا به من بگو! سقراط! بگو... سقرات!ها بگوئيد!

آدم هاي كثيف! ، كالبد هاي پاك و فطرات خدائي! آدم هاي كثيف! اين ها واقعيت است؟

اين جدي ترين سوالي ست كه با وجود دانستن پاسخش ، سخت مردود و مرددم كرده! براي نخستين بار است و تو مي داني ، براي اين سوالم ، با وجود همه ي دانائي ام پاسخ مي خواهم! از اين سوال نخواهم گذشت!

آدم هاي كثيف!دنياي كثيف!

دين هاي كثيف! آئين هاي كثيف! راستي تيك كدام گزينه از پروفايل اين دين انتخابي  را بردارم! تجاوز را دوست داري؟ دزدي را چطور؟ دوست داري! يتيم كشي را چطور؟

آه اي رنسانس!

در وجودم رنسانسي برپاست!

معادله ي مجهوليست! اين كه آدم هاي كثيف دنياي كثيف و دنياي كثيف ، آدم هاي كثيف به ارمغان مي آورد!

كثيف شدم! آقا جان مادرت بيا! جان مادرت ، هر كه هستي! هر چه هستي! مسيحي اگر ، محمدي اگر ، يهودي اگر ، بودائي ، زرتشت هستي! گبري يا اگر گودزيلا هستي! بيا كه بلوريها! دجالها ، دراكولاها به شهر ما حمله كرده اند!

من! فقط گاو مش حسن هستم!

براي خاطر من! براي خاطر كودكاني كه در دنياي كثيف و ميان آدم هاي كثيف ، كثيف مي شويم! بيا! فقط براي ما ، بخاطر ما!

عروسكم را نگير! سرم راببر اما نه! عروسكم را نگير! عروسكم كثيف نيست! بگذار با هم بمانيم ، بميريم!

من مي ميرم! بي آنكه دشت! بي آنكه دوباره بار ، گندمزار ، رنگ طلائي گندمزار را ببينم!

من مي ميرم!

من مرده ام!

من مردم! نه من نامردم!!!

3/4/87

1.43 بامداد