اگر چه به عنوان دانش آموخته ی سینما، جدائی نادر از سیمین را فیلمی به مراتب کم اهمیت تر از درباره ی الی می دانم اما معتقدم به هیچ عنوان نمی توان از کنار اسکاری که امروز فرهادی برای سینمای ایران کسب کرد گذشت...
به همین دلیل در ابتدا و قبل از هر چیز دیگری از این بابت بسیار خوشحالم، بطوری که در پوست خودم نمی گنجم! و اصرار دارم که این توفیق نام آور را به اصغر فرهادی و جامعه ی سینمایی ایران عزیز تبریک بگویم.
اصغر فرهادی با همه ی حواشی که دارد امروز بزرگ ترین توفیق سینمایی ایران را کسب و در کمال فروتنی و افتخار آن را به مردم سرزمینش اهدا کرد. این اتفاق بزرگ هیچ گاه از حافظه ی تاریخی سینمای ایران پاک نخواهد شد.
اما از منظر این بنده، آنچه بیش از کسب این اسکار اهمیت دارد، حفظ آن است! به قدرت می توانم پیش بینی کنم که هم اکنون و در روزهای آتی دست های همیشه پنهانی که اصغر فرهادی نوعی و اسکارش را می پاید نهایت توان خود را به کار خواهد بست تا این اسکار عزیز را به اسکاری فروختنی! مبدل سازد. و اصغر فرهادی که البته تاکنون (در چند ساعت گذشته) بخوبی از پس آن دست ها برآمده می باید حواسش را شش دانگ جمع کند و با در نظر گرفتن موقعیت خود به عنوان "تنها یک سینماگر" با حواشی موجود برخورد کند.
فرهادی باید بداند که تنها یک سینماگر است و این فیلمساز همه ی حرف هایش را باید تنها درون فیلم هایش بزند.
در غیر این صورت فرهادی را خواهند دزدید و این دزدی به مثابه سرقت دختری است باکره....
باز هم این موفقیت را به اصغر فرهادی، جامعه ی سینمایی ایران و مردم این سرزمین تبریک می گویم.