با این پانزدهم آذر، می شود پنجمین سالی که با بچه های پرواز سی ۱۳۰ ، ناگزیر ، خداحافظی کردیم، آن ها رفتند به جایی که بی تردید بهتر از اینجاست و ما مانده ایم در جایی که مملو است از نامرادی های روزگار...
قصد درد دل ندارم و تنها کمی صادقانه تر، یک بار دیگر گله مندی می کنم از آنهایی که رسانه در اختیارشان هست و یاد آن شهدای مظلوم را زنده نمی کنند... همین! به نظر می رسد اگر حیایی باشد، همین گله گزاری برای آب شدن دوستان رسانه ای مان کافی است... اگر حیایی باشد...
امروز اولین کارم چک کردن رسانه ها بود، البته هر روز همینطور است، اما امروز مقصد مشخص بود، اینکه آیا در سالروز سقوط هواپیمای سی ۱۳۰، کسی یادی از سرنشینانش کرده است؟ بله یادی شده بود! اما نه آن یادی که باید می شد... نه آن یاد که از رفقای شهیدمان به یادگار مانده بود... اصلا در شأن بچه ها نبود... فارس یک مطلب ، ایرنا با دو مطلب ( 1- 2 ) آن هم تنها در باب دو شهیدی که خبرنگار خودش بودند ،تابناک مثال همیشه هیچ ننوشته بود و این ور و آن ور هم هر کسی برای خودش از مجلس بزرگداشتی خبر داده بود که بیاد شهید خودشان خواهند گرفت، غافل از اینکه شهدای آن پرواز ناتمام، ۱۰۴ نفر بودند...
حرفی نیست، الا یک دق دلی که می دانم، بعید است فرصت تخلیه اش پیش آید...
من بخوبی می دانم، شهدای پرواز سی ۱۳۰ داشتند می رفتند برای خبر دادن، نه خبر شدن... حالا که خود خبر شدند انصاف نیست کسی خبرشان را خبر ندهد...
بیادتان هستیم، پنجشنبه ۱۸ آذر ماه ۸۹ ، بهشت زهرا، قطعه ی اصحاب رسانه (۵۰) ، پنجمین آئین بزرگداشت شهدای اصحاب رسانه
دیگران هم می آیند...
ممکن است خوانش عکس ها از روی سرور کمی طول بکشد، از تحمل شما ممنونم