کمی صادقانه تر
یادداشت های سید محمد مهدی حسینی پارسا
دزدان وقیح در دولت عدالت محور!
شنبه ۱۷ اسفند ۱۳۸۷ 16:5همواره خودم را مدافعی برای دولت نهم می دانستم و این گرایش همیشه مرا نزد دوستان و همکارانم مورد شماتت قرار می داد با این حال هماره ریشه ای از صداقت در تلاش های دولت احمدی نژاد پیدا بود تا بتوانم همه ی نقد هایی که بر علیه ایشان قلم می خورد را تخریب بیابم! اما امروز من هم از سوی دزدانی وقیح که در جولانگاهی به نام وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و در دولت خدوم و مهرورز و عدالت محور ، مورد دستبرد قرار گرفتم!
نمی دانم این ماجرا را باید به تمام دولت تسری دهم یا نه اما حالا آنچه صادقانه می توانم بگویم آن است که "مشت می تواند نشانه ی خلوار باشد!"
بهم دستبرد زدند! آن هم از سوی رأس مدیریت هنر مملکت در دولت نهم! و این به مثابه ی آن جوالدوزی است که باید ابتدا به خود زد و این بهترین محلل است برای سوزنی که به دیگران می زنم!
چند ماه پیش در فرصتی که خدمت دکتر ایمانی خوشخو معاون هنری وزیر ارشاد رسیده بودم طرحی را با عنوان "بزرگ ترین کارگاه نقاشی جهان" تقدیم ایشان کردم ، خیلی مورد استقبال قرار گرفت و دکتر شالوئی را مامور مذاکره با بنده کرد، ارشاد اصرار داشت عنوان طرح از " همبستگی ادیان الهی برای صلح" به " دستاورد های سی سالگی انقلاب" تغییر یابد و اجرای آن نیز به روز ۲۲ بهمن ماه ختم شود که بنده به دلیل پاره ای مسایل فنی از جمله سرما و از سوی دیگر سفارشی شدن طرح به لحاظ موضوعی ، موافقت نکردم و در نهایت در باب مشارکت ارشاد به نتیجه نرسیدیم ، اما ارشاد یک سویه و بدون اطلاع من تلاش برای اجرای طرح را آغاز کرد! به دکتر ایمانی اعتراض کردم و دفترشان گفتند دکتر می گوید چشم بررسی می کنم اما تنها دلیل این اتلاف وقت ترفندی بود برای اینکه کلاهشان را تا آخر سر امثال من فرو کنند! و کردند!
۱۵ اسفند حاصل تلاش های چند ساله ی من ، بر اساس خط مشی طراحی شده در طرح ارسالی ام به ارشاد ، آن هم بدون کوچکترین تغییری به لحاظ فنی و حتی در همان مکانی که پیشنهاد کرده بودم اجرا شد! خواستم بروم آنجا و هنگام اجرای طرح آبرو ریزی کنم که به هر دلیل منصرف شدم...
راستش دیگر کوچکترین اطمینانی به این حاکمت ندارم! حاکمیتی که در آن در زمان تصدی مسئولیت متهم به دزدی شدم! متهم به حاشه های اخلاقی شدم! ، دائمن مورد شمامتت قرار گرفتم و حالا هم که چند سالی است خودم را از قیل و قال حکومتی فارغ کردم ، باز هم مورد تعرض قرار می گیرم...
* پی نوشت:
نامه ی ارسالی به دکتر ایمانی جهت ارائه ی طرح و یاد داشت ایشان در پی آن:
بیوگرافی
زمان زمان عجيبي ست!
نفس نمانده به كامم، هوا هواي غريبي ست!
چه رسم عاشقي است اين انتظار مجازي!
تعارفات زباني ، حسابهاي رياضي!
چرا دلم نزند لك؟ ، سايه ها كه دو رنگند!
عشقها که دروغين ، دشنه اند و تفنگند!
آدمان نه آدم ، دوستان نه تب دار!
مشق هاي نه مشتاق ، قلب ها همه بيمار
چرا دلم نكند تب؟
زمانه خانه ي جنگ است
ماندنم ننگ است
نشان ، نشانه ي گندم
بيا دلم تنگ است...
بيا دلم تنگ است...
پارسا، 18 فروردین 87
آخرین نوشته‌ها
- نوروز بر شما خوبان مبارک
- 5 سال و دو کبیسه!
- لطفا جوگیر نشوید! جواد کبیر یا محمود کبیر! قیاسی که مع الفارق است...
- حضرت عزرائیل نقشه را تغییر نمی دهد
- ماژول محبوب ترین مطالب (روز - هفته - ماه) برای سایت های خبری
- عید ولایت گوارای وجودتان
- اساسن حافظه ی تاریخی مان باطری بکاپ ندارد!
- نماد سرعت ما در داد و ستد فرهنگ
- بد بخت ترین مرد روی زمین
- اینها می خواهند شهرمان را آباد کنند...
آرشیو موضوعی
نوشته‌های پیشین
- فروردین ۱۳۹۸
- آبان ۱۳۹۶
- تیر ۱۳۹۴
- دی ۱۳۹۲
- آبان ۱۳۹۲
- مرداد ۱۳۹۲
- تیر ۱۳۹۲
- خرداد ۱۳۹۲
- فروردین ۱۳۹۲
- اسفند ۱۳۹۱
- دی ۱۳۹۱
- آذر ۱۳۹۱
- آبان ۱۳۹۱
- مهر ۱۳۹۱
- مرداد ۱۳۹۱
- تیر ۱۳۹۱
- اردیبهشت ۱۳۹۱
- فروردین ۱۳۹۱
- اسفند ۱۳۹۰
- بهمن ۱۳۹۰
- آذر ۱۳۹۰
- آبان ۱۳۹۰
- مهر ۱۳۹۰
- شهریور ۱۳۹۰
- مرداد ۱۳۹۰
- تیر ۱۳۹۰
- خرداد ۱۳۹۰
- اردیبهشت ۱۳۹۰
- فروردین ۱۳۹۰
- اسفند ۱۳۸۹
- بهمن ۱۳۸۹
- دی ۱۳۸۹
- آذر ۱۳۸۹
- آبان ۱۳۸۹
- مهر ۱۳۸۹
- شهریور ۱۳۸۹
- آرشيو
