کمی صادقانه تر

یادداشت های سید محمد مهدی حسینی پارسا

سرد است!

جمعه ۱۰ خرداد ۱۳۸۷ 10:41
دلم سرد و سرم سرد و نگاهم

                       سخت پژمردست.

به گوش پاسبان شهر می خوانم...

       که شب گردِ سحر پیوند، هم مرده است!

       بجمب راهب ، بگو کاتب

        که است غائب؟

                    که چُون مستان   

در این سرمای انسان سوز و آنسان ساز...

            نگهبان هم

                  نوای مرگ سر داده است.

مرنجانم در این بیقوله ی رنگینِ پیمودن ،

                                 مرقصانم...

      که جانم سخت فرسودست!   

               دلم تنگ است ، سخت تنگ است

                       خدای ریشه و امید...

 نگاهم کن که مقدارم ، دگر امشب

                     میان گام ها ،  چنگست!


دهم خرداد 1385 ، تهران ، پارسا

حسینی پارسا
بیوگرافی
چرا دلم نكند تب؟
زمان زمان عجيبي ست!
نفس نمانده به كامم، هوا هواي غريبي ست!
چه رسم عاشقي است اين انتظار مجازي!
تعارفات زباني ، حسابهاي رياضي!
چرا دلم نزند لك؟ ، سايه ها كه دو رنگند!
عشقها که دروغين ، دشنه اند و تفنگند!
آدمان نه آدم ، دوستان نه تب دار!
مشق هاي نه مشتاق ، قلب ها همه بيمار
چرا دلم نكند تب؟
زمانه خانه ي جنگ است
ماندنم ننگ است
نشان ، نشانه ي گندم
بيا دلم تنگ است...
بيا دلم تنگ است...

پارسا، 18 فروردین 87
آخرین نوشته‌ها
آرشیو موضوعی
نوشته‌های پیشین
دوستان
کدهای وبلاگ

پیشنهاد من برای میزبانی جوملا: