کمی صادقانه تر

یادداشت های سید محمد مهدی حسینی پارسا

زخم های دلتنگی

دوشنبه ۱۴ مرداد ۱۳۸۷ 0:46
مبادا که سر بازکنی! اما نه! سر بازکن که شاید جوی جاری خون ، خشکی آبی که آتش بخارش کرد را جبران باشد...

يادمان شهداي سي 130

"توفیق شهادت نصیب هر کس نمی شود"  این جمله ای است که بارها شنیده ایم ، چرا که  برای شهادت باید که شاهد بوده باشی! و هرکس شاهد نبوده باشد ،  شهید نخواهد شد...

می روی که هنر کنی و بیآفرینی  و شهید می شوی! ، این می شود شهادتی هنرمندانه! توفیق هنرمندی نیز نصیب هرکس نمی شود ، چرا که برای آفرینشن هم باید که شاهد بوده باشی! و اینجاست که دو توفیق را یکجا بدست می آوری و می شوی پرنده!

 

پس نه به خاطر غروب! نه بخاطر آفتاب! نه بخاطر ابر... و نه حتی بخاطر آسمان و پرواز!

به خاطر فریادی که در آخرین لحظه سر دادی...

به خاطر آشتی!

به استقبال هزارمین روز پروازتان می رویم!

 

هزارمین روز سقوط هواپیمای سی ۱۳۰

هزارمین روز پرواز بچه های رسانه

جمعه ،  هشتم شهریور ماه ، تهران...

 

 

حسینی پارسا
بیوگرافی
چرا دلم نكند تب؟
زمان زمان عجيبي ست!
نفس نمانده به كامم، هوا هواي غريبي ست!
چه رسم عاشقي است اين انتظار مجازي!
تعارفات زباني ، حسابهاي رياضي!
چرا دلم نزند لك؟ ، سايه ها كه دو رنگند!
عشقها که دروغين ، دشنه اند و تفنگند!
آدمان نه آدم ، دوستان نه تب دار!
مشق هاي نه مشتاق ، قلب ها همه بيمار
چرا دلم نكند تب؟
زمانه خانه ي جنگ است
ماندنم ننگ است
نشان ، نشانه ي گندم
بيا دلم تنگ است...
بيا دلم تنگ است...

پارسا، 18 فروردین 87
آخرین نوشته‌ها
آرشیو موضوعی
نوشته‌های پیشین
دوستان
کدهای وبلاگ

پیشنهاد من برای میزبانی جوملا: